Ze leven lang en gelukkig

Op een goede dag komen een man en een vrouw met elkaar in gesprek. Online, want zo gaan ontmoetingen heden ten dage.
Het gesprek vordert gestaag en gaat over diepe dingen. De grote levensvragen zijn het niet, meer de grote elementen die kleine gebeurtenissen teweeg kunnen brengen, of precies andersom.
In elk gesprek blijkt duidelijker hoeveel er nog te ontdekken is aan elkaar en via elkaar en met elkaar. Veelbelovendheid hangt in de lucht.

Dan blijkt het tijd voor een ontmoeting. Op een gewijde plek, want dit is te bijzonder om gewoon naar de werkelijkheid van alledag getild te worden.
De man loopt de vrouw tegemoet en ze begroeten elkaar alsof ze elkaar gisteren nog zagen, wat in zekere zin ook het geval is.

De dag van de ontmoeting zet de veelbelovende toon voort.
Toch duiken er in deze werkelijkheid van alledag wat elementen op die niet lijken te passen binnen de wonderbaarlijke verheven sfeer waarin de twee elkaar eerder ontmoetten.
Het lijkt slechts een rimpeling op een verder spiegelglad wateroppervlak. Te verwaarlozen rimpeling in wat perfectie en helderheid weerspiegelt.

Een volgende ontmoeting vindt plaats. Ditmaal belooft de man de vrouw er altijd en eeuwig te zullen zijn voor haar, zolang als het geplande leven dat toe zal laten. En naar eigen zeggen zal dat ruimschoots lang genoeg zijn om haar aardse levenseinde nog mee te kunnen maken.
Een wonderbaarlijke belofte, geheel passend in de sfeer van de gesprekken uit het begin. Soms weet je immers dingen zonder zelf goed te begrijpen waar dat weten op gebaseerd zou kunnen zijn. Feiten zijn het niet, dromen evenmin, maar wat het dan wel is dat dergelijke dingen naar de oppervlakte brengt?

Een derde ontmoeting ligt voor de hand en ook die vindt plaats. Ditmaal in het huis van de vrouw.
De rimpelingen van de eerste ontmoeting lijken nog slechts een vage herinnering. Te verwaarlozen informatie die het bewustzijn niet hoeft te verontrusten of zelfs maar bezig te houden.
Het beeld van perfectie groeit en groeit. Het beeld van een gezamenlijke toekomst neemt steeds stevigere vorm aan.
De toekomst lijkt bezegeld te kunnen worden.

En dan ineens, als de man en de vrouw weer ieder op hun eigen plek zich bevinden, kantelt het beeld.
De haperingen vinden hun weg naar het bewuste denken. De kleine oneffenheden hier en daar die de hoopvolle beloften raken, maken de heldere kleuren van het beeld doffer. Doordat het licht verandert is ineens zichtbaar wat verborgen bleef in het volle licht.
Hoe mooi ook, was het eigenlijk wel werkelijk?
Hoe echt ook, was het eigenlijk wel goed?
Hoe veelbelovend ook, was het eigenlijk wel gefundeerd?

Als de vragen zich beginnen te voorzien van antwoorden blijkt het luchtkasteel een fata morgana te zijn geweest.
Wat bij de eerste ontmoeting al een spa in de grond van de werkelijkheid was, blijkt na de derde ontmoeting een eerste stukje geweest te zijn van een graf waarin de amper ontloken relatie ten grave gedragen wordt.

En de man en de vrouw?
Ze leven lang en gelukkig.
Ieder daar waar God hen gesteld heeft.

De ideale wereld

'Heb je daar een boek over?'
De vragensteller is bovengemiddeld intelligent en vraagt naar de bekende weg. Uiteraard is er een boek over het onderwerp dat de aandacht trok. Een hele plank vol boeken zelfs, want als je informatie uit één bron haalt heb je incomplete en onvolledige informatie tot je genomen. 

'Is dat verplichte lesstof?'
De vragensteller is gemiddeld intelligent en heeft behoefte aan duidelijkheid over plichten en rechten. De lesstof is altijd onder te verdelen in gedeeltes die voor iedereen van belang zijn en gedeeltes die slechts bedoeld zijn om meer informatie op te doen over het onderwerp. 

'Kun je me dat nog een keer uitleggen?'
De vragensteller is minder intelligent en kan het aanbod niet in het aangereikte tempo binnen laten komen. De lesstof krijgt daarom ook altijd mondelinge toelichting en indien nodig een herhaling daarvan, desnoods in eenvoudigere taal. 

De ideale wereld houdt rekening met verschillen tussen mensen.

De ideale wereld bepaalt niet van tevoren wie je bent, maar biedt je variatie, die je helpt om te ontdekken wie je bent. 

De ideale wereld maakt alles op verzoek eenvoudiger.  

De brief die al verwacht werd

Geachte mevrouw,

We hebben onlangs bij een steekproefcontrole van uw leeftijdsgroep geconstateerd dat u zich bevindt in de welbekende categorie 'overtollige aanwezigheid'. We kunnen ons voorstellen dat u zich daar niet geheel van bewust was en willen u hierbij informeren over uw mogelijkheden en de gewenste keuzerichting binnen uw mogelijkheden.
Ten eerste is het evident en overduidelijk dat mensen die vallen in de categorie 'overtollige aanwezigheid' geenszins als negatieve aanwezigheid ervaren worden in hun directe omgeving. U kunt er van verzekerd zijn dat uw naam niet genoemd is door een van uw naasten uit uw eigenzorg netwerk. Eenieder is en blijft van mening dat uw bestaan in hun leven hen zin en betekenis verleent.
Ten tweede is het geenszins de bedoeling uw verleden op welke wijze dan ook te betrekken in het bereiken van de categorie 'overtollige aanwezigheid'. Deze categorie gaat te allen tijde over het huidige meetmoment en is gebaseerd op de toekomstverwachting van de persoon in kwestie.
Ten derde staat het u te allen tijde vrij ons in kennis te stellen van gebleken vergissingen bij onze steekproefvaststelling. U weet dat het systeem met 99,9% zekerheid juiste gegevens verstrekt, maar de kleine kans van 0,01% is te groot om te verwaarlozen en wij bieden u vanzelfsprekend de gelegenheid daar gebruik van te maken. U bent zich er ongetwijfeld van bewust dat slechts eenmaal de mogelijkheid bestaat in beroep te gaan tegen de vaststelling van uw naam als behorend tot de categorie 'overtollige aanwezigheid'. Bij herhalen van verschijnen van uw naam in deze categorie zijn wij ervan overtuigd - en u bent het daar ongetwijfeld mee eens - dat het systeem geen vergissing begaan heeft.

De volgende feiten hebben geleid tot de door u behaalde categorie.
- het ontbreken van een betaalde betrekking
- het ontbreken van kinderen jonger dan 12 jaar
- het ontbreken van een partner
- het ontbreken van een actief netwerk
- het ontbreken van een belastingbijdrage boven de bijstandsnorm
- het ontbreken van een mobiele aansluiting op het centrale controlenetwerk
- het ontbreken van een melding 'uitzonderingssituatie' (hieronder vallen degenen die aannemelijk kunnen maken dat voornoemde feiten slecht tijdelijk zijn. Bijvoorbeeld het bestaan van een nog niet in het systeem verwerkte zwangerschap of het nog niet in het systeem verwerkte relatie met een kredietwaardige partner)
- het behoren tot een minderheidsgroepering
- het behoren tot een aangewezen leeftijdscategorie voor de steekproefmeting

Aangezien deze feiten in het systeem opdoken bij uw naam nemen wij aan dat de vaststelling uit de steekproef sluitend is.

Vervolgstappen voor uzelf zijn nu als volgt:

Op een door u nader te bepalen datum (waarbij we in acht nemen dat lopende situaties waar geld mee gemoeid gaat dat anderen nog van u ontvangen geheel afgerond dienen te zijn), die uiterlijk drie weken na dit schrijven dient te zijn, vervoegt u zich bij het kantoor waar voltooide levens hun bestemming vinden.
Hoe de gang van zaken binnen dat kantoor verloopt is u gevoegelijk bekend, aangezien u eerder al op de hoogte gesteld bent van de wetgeving omtrent voltooid leven en de te volgen stappen.

Nadat u de afspraak met het kantoor heeft bevestigd verzenden wij aan u een 'uitschrijving uit het systeem' kaart, waarmee u uw nalatenschap kunt afwikkelen volgens de bijgevoegde voorschriften.

Wij wensen u een goede toekomst!
En zien uit naar uw gekozen datum.

Met de meeste hoogachting,

uw vertegenwoordiger van het systeem.

Verhaaltje voor de kijkbuiskinderen

Het was de avond voor vertrek, de boot lag al klaar. Volgepakt met geschenken die alle kinderen in Nederland dit jaar zouden ontvangen.
De schimmel hapte aan een wortel.
Sinterklaas werkte het grote boek bij, zodat ook de kinderen die die dag geboren waren er in vermeld zouden staan.

En toen gebeurde het. Ineens bedacht Sinterklaas dat hij voortaan het anders aan zou pakken.
Voortaan zou hij zonder hulp de daken op gaan!
Dat zou vast eenvoudiger zijn dan al die Pieten onderdak bieden en een journaal te geven waar hun capriolen in verteld worden.

Het zou wel even wennen zijn natuurlijk. Alleen maar Sinterklaas en zijn schimmel. En de cadeautjes uiteraard. En niet te vergeten de gedichten! Dat zou hij weer in ere herstellen. Plagerige tonen in een vrolijk gedicht vol humor. Heel wat fijner dan een surprise die je kapot moet maken om bij je cadeau te komen.

De nacht viel in, de ochtend brak aan en zonder dat de Pieten het door hadden was midden in de nacht de stoomboot weggevaren. Naar Nederland. Met schimmel aan boord en Sinterklaas aan het roer. Zoals het hoort.

Vervolgverhaal

Het had anders kunnen lopen. Als ze nou niet zo onvoorzichtig geweest was had geen mens geweten waar ze mee bezig was.
Maar helaas. Ook toppers maken fouten. Vergissingen. Fouten kun je het natuurlijk niet noemen als je het zelf gedaan hebt.
Waar was het nou misgegaan? Wat had ze nou over het hoofd gezien? Of was het de radiointerviewer geweest?
Als ze nou niet had opgehangen, zou het dan anders gelopen zijn?

Het staat gedrukt en dus kun je het negeren.

De krant was nog niet bezorgd en hij wist dat hij nog veilig was. Snel nog even wat geld overboeken naar de Canarische eilanden, geen haan die er naar zou kraaien. Snel nog wat aandelen wegsluizen naar Haïti, van je hela hola hoelahoep. Het ging lukken. Hij zou er mee wegkomen. Hij wist het zeker.
Geld en goederen waren veilig. Nu kon de krant schrijven wat die wou, het zou hem niet deren. Hij had immers uitsluitend en alleen fictie geschreven. En dat er daarna dingen gebeurd waren die exact overeenkwamen met zijn fictieve boek, berustte louter op toeval. Dat was zijn verhaal en dat zou het blijven. Of ze nu hem uit gingen nodigen voor Pauw, om hem daar door te zagen op de onsubtiele wijze die hij van mijlenver aan zag komen, of dat ze hem toch onverhoopt in een officieel verhoor tot praten zouden aanmoedigen, zijn naam zou haas zijn en hij komt uit Losser, hij weet van niets.

Grappig dat iedere bladzijde van zijn boek overeen gekomen was met de realiteit van heden ten dage. Hij had het niet beter kunnen verzinnen. Of eigenlijk, het was leuk dat hij nu dubbel gewin had bij zijn fantastische vooruitstrevende visie op de realiteit van alledag. Zijn wereld was in boekdrukvorm verschenen. En grif verkocht. En besproken ook in toonaangevende kranten. Hij had er om moeten lachen. Dat ze met al hun poeha over hoe de wereld naar de mallemoeren ging, tegelijkertijd zijn boek bejubelden, puur en alleen omdat hij er 'roman' op had laten zetten en niemand op het idee gekomen was dat hij bedoeld had 'geenszins fictie'.
Hij had het voorbeeld van de geschiedenis ter harte genomen. Eerst publiceer je je denkbeelden en doe je lekker of je neus bloedt als men meent dat het serieus genomen moet worden. Natuurlijk niet, zeg je, het is fictie, ik ben auteur, ik zou nooit dit soort dingen noteren als het niet louter fictie was.
En dan, als iedereen weer in slaap gesukkeld was ga je langzaam werken aan je echte plan, dat je in je boek al keurig uit de doeken gedaan had. De mensen die aan je kant staan lezen het boek als hun bijbel en de anderen missen ten enen male je diepere bedoelingen. Veel handiger idee dan al die malloten die zich eerst in de nesten werkten en daarna nog eens de moeite namen hun gedachtegoed in boeken om te zetten.
Nee, hij wist het wel. Hij ging het helemaal maken.